Wednesday, 28 March 2012

Kerja...rumah!

Dearest sahabat...
Dah lama saya tak bukak blog ni (sejak tamat PLKN...hehe). Lalu pagi ni, Allah S.W.T. telah menggerakkan hati saya untuk membuka blog ni. Bila bukak je blog ni, terus teringat dekat korang semua...rindu sesangat. 

Kalau dalam post lama sebelum ni, saya ada cerita tentang kehidupan di PLKN, sekarang saya nak cerita pasal kehidupan lepas PLKN pulak alang-alang saya dah bergelar ex-wirawati. Sekarang ni, memang duduk je kat rumah...(rasa-rasanya, sahabat-sahabat pun macam tu jugak kan? kecuali yang pergi kerja la.) Tapi bila duduk kat rumah ni, saya rasa sunyi...sangat sunyi. Tak ada orang lain melainkan saya dan ayah saya kat rumah ni. Itu pun ayah saya selalu duduk je dalam bilik dia dan buat kerja PHD dia tu.

So, apa yang saya buat? Dengan perintah daripada ibu tercinta ; Rohaiza Osman, saya menjadi suri rumah sepenuh masa. Bangun pagi, lepas subuh, saya akan cuba untuk masak sarapan untuk saya dan ayah saya...hehe...tapi biasanya ayah pergi beli je kat kedai mamak (roti kosong, roti telur, tosei dengan nisbah 2:2:2). Tapi bila selalu sangat, saya rasa bersalah pulak...macam menyusahkan pun adalah! Jadi saya mengambil inisiatif untuk masak sendiri sarapan-sarapan pagi yang ringkas dan mudah. Antaranya roti sosej celup telur yang sedap tu...lepas ni nak try buat lempeng kelapa pulak. Harap-harap jadi, lagipun ayah baru beli kuali jenama tefal yang dalam iklan tak melekat tu. Serius, memang tak melekat! (promote tefal..hehe).

Lepas tu, saya akan sidai baju, basuh baju kotor (nasib baik ada mesin basuh...), lipat baju yang dah kering (sambil tengok citer Nora Elena kat TV3) dan masa lapang digunakan untuk bukak internet ( facebook, biasiswa, fikir masa depan..hehe.). Untuk makan tengahari pun sya akan cuba masak simple je...biasanya berpandukan buku resepi. Lepas tu, banyak lagi kerja-kerja rumah yang saya perlu lakukan @ terpaksa? hehe...(kemas rumah, mop lantai, basuh pinggan etc.). Sampaikan adik saya sendiri berkata "Kak Da ni dah macam bibik!". Hm...entahlah...ye lah kot.

Tapi...tapi kan sahabat-sahabat...
Bila saya buat semua tu, baru saya rasa macam apa yang MAK saya rasakan selama ni. Mungkin tak sepenuhnya( sebab mak kerja dan pada masa yang sama kena jaga anak-anak lagi kan?) Tapi, serba sedikit pengalaman tu saya dapat. Memang penat buat kerja-kerja tu tiap-tiap hari...tapi saya terfikir, macam mana mak saya boleh bertahan? Dah lebih 15 tahun, mak jaga Aida dengan yang lain, macam mana mak boleh bertahan. Diulang sekali lagi...MACAM MANA MAK BOLEH TAHAN SEMUA TU? Memanglah...kasih ibu tu tidak terhingga. Bila saya muhasabah diri, betapa kagumnya saya rasa terhadap ibu saya, kuatnya ibu saya menghadapi dugaan. WOMAN is POWER! betul tak?


saya, mak saya yang POWER(hehe...) dan adik 

Oleh sebab itu, di samping cita-cita saya nak jadi seorang isteri solehah(hehe...), ada sesuatu yang perlu saya lebih utamakan iaitu MENJADI ANAK SOLEHAH. Saya nak jadi macam mak saya yang POWER tu..ehehe...(Saya pasti mak@ibu@ummi sahabat-sahabat pun macam tu kan?) Dengan itu, marilah kita sama-sama mendoakan kedua ibu bapa kita selalu! Ingatlah bahawa...kasih ibu hingga ke syurga, kasih bapa tiada tara...with that, thank you.


p/s : mak kata, waktu-waktu camni lah nak belajar masak...nanti kalau dah masuk universiti nanti, boleh masak sendiri, jimat duit belanja. :-) & header tu, kita baru buat semalam. kalau ada apa-apa comment bagitaulah supaya saya boleh meningkatkan potensi diri saya...hehe 

3 comments:

Aqilah Ahmad said...

izah! yeahh..belaja jd mak!

hehe..

lin~ said...

wah, saya dah hampir empat bulan jadi mak rupanya (:

izzah,
mula2 memang hard tp bila dah selalu buat jadi cam ringan je nak buat (:

tp kadang2 memang kecewa bila ada yg sepahkan rumah balik. masuk bilik. mogok tak makan.

alahai, seorang ibu memang penyabar dan penyayang (:

Anonymous said...

btol tu lin...kita baru nk belajar jd mak...hehe
-izzah